Het was in 2009 dat Sebastian Thrun een onderzoek deed voor Stanford University in Californië naar de mogelijkheid om een auto zonder bestuurder 200 kilometer door de woestijn te laten rijden. Thrun werd opgeleid in Duitsland, hij studeerde in Bonn en werd expert in kunstmatige intelligentie. Het bestuurderloze autoproject werd gefinancierd door het Amerikaanse leger. Het project slaagde in iets meer dan een jaar en dat was het moment dat Google het plan opvatte om deze wetenschapper een aanbod te doen dat hij niet kon weigeren, namelijk om de Google automatische auto te bouwen. De taak was wat complexer dan 200 km rijden door de woestijn, de Google auto moest eindeloos door de stad kunnen rijden. Inmiddels rijdt de Google auto sinds meer dan 3 jaar door Sillicon Valley. Er zit nog wel iemand in de auto en de auto is eigenlijk een Lexus met een computer erin, wat camera’s en een radar erop van Google, dus de Google auto is nog niet te koop, maar ver weg is het niet meer. De man in de auto heeft in al die jaren niet hoeven ingrijpen en er is na al die jaren in januari van dit jaar voor het eerst een aanrijding geweest die door een fout van de Google auto werd veroorzaakt. Hoe je het ook bekijkt, de voordelen van de bestuurderloze auto zijn niet te ontkennen; hij is veiliger, comfortabeler en voorkomt heel veel files. Het enige dat het establishment in de auto-industrie in kan brengen is dat de ‘lol’ van het autorijden verdwijnt. Zoals de lol van van het paardrijden verdween bij de introductie van de auto. In het geheim zou ook Apple onderweg zijn en de algemene verwachting is dat wij de bestuurderloze auto’s in de komende 5 jaar op ons boodschappenlijstje bij aankoop van een nieuwe auto kunnen zetten.
Het was al in 2007 dat Mercedes Benz in Stuttgart werd benaderd voor een project dat een bestuurderloze auto moest opleveren. Na zorgvuldige afweging besloot Mercedes Benz dat dit een heilloze weg was. Hun industrie had immers bewezen dat de auto draaide om de bestuurder en het zou daarnaast veel te gevaarlijk zijn, nog afgezien van de juridische onmogelijkheid die zou ontstaan als de auto in een ongeval verstrikt zou raken. Nee, wij mensen zouden nooit in een voertuig gaan zitten zonder een bestuurder. Natuurlijk ging dat, ook toen al, volledig voorbij aan de automatische piloot in een vliegtuig en de bestuurderloze treinen die alom aanwezig waren. Maar nee, aldus Mercedes Benz, niet de auto.
Inmiddels zijn ze daar bezig met een enorme inhaalslag, proberen ze verwoed om een strategie en een plan te ontwikkelen om een bestuurderloze auto te krijgen. De ‘wake-up call’ kwam van een andere ontkenning. Jarenlang had Mercedes Benz, en de rest van automobielindustrie, zichzelf en de rest van ons uitgelegd dat uiteindelijk een elektrische auto niet de toekomst was. Op zijn best zou een hybride auto een optie zijn en dat zou dan een product zijn voor met name geitenharen-sokken-luitjes. Om dat plan kracht bij te zetten brachten zij een aantal hybride auto’s uit in duckmobiel-carrosserieën die meestal zelfs voor geitenharen-sokken-fanaten nog een uitdaging zijn. Daarmee werd hun stelling bewezen, totdat Elon Musk besloot om een geheel elektrische auto te bouwen, verpakt in een carrosserie die kan wedijveren met de beste ontwerpen van Porsche, Aston Martin en Maserati. Musk is een Zuid-Afrikaan die ook naar Californië moest alvorens hij een willig oor vond voor zijn plannen. De Tesla werd een doorslaand succes en toonde de existentie bedreigende kortzichtigheid aan bij de auto-industrie. Zo ook bij Mercedes Benz en dus werd schurend en wringend een strategie en een plan gemaakt voor de bestuurderloze auto. Dit mocht niet nog eens gebeuren. Voorlopig komen ze nog niet veel verder dan een plan en een prototype voor een vrachtauto die met behulp van technologie over de autobahn kan rijden zonder dat de bestuurder ingrijpt. De rest van de traditionele auto-industrie is vergelijkbaar dolend. De auto-industrie heeft de klant voor de eeuwigheid ‘Freude am Fahren’ belooft, heeft al zijn ingenieurs ge-brainwashed op bestuurdergericht denken, heeft met de overheid allerhande afspraken gemaakt over veiligheid en wat dies meer zij. Voor een bestuurderloze auto moet je dat allemaal kwijt en opnieuw beginnen.
Het is mijn voorspelling dat al wat volgens de auto-industrie de bestuurderloze auto tegenhoudt, geen ‘showstopper’ zal blijken te zijn en dat wij over 5 jaar bestuurderloze auto’s normaal vinden. Ik denk dat de kans groot is dat wij de meeste bestuurderloze auto’s kopen van leveranciers, waarvan wij vandaag geen auto kunnen kopen.
Ik heb er op deze plek al vaker aan gerefereerd, maar voor bedrijven die gewend zijn aan de werkwijze binnen hun bedrijfstak, is verandering daarvan een hele uitdaging. Het gaat daarbij niet zozeer om onwil, ook voor de meest progressieven onder ons is het moeizaam om te accepteren dat wat ooit goed en onontkoombaar leek, de hoeksteen van de bedrijfsvoering, nu misschien overbodig is en gedoemd te verdwijnen.
Zo sprak ik onlangs met een advocaat en ik kon het niet laten een gesprek te beginnen over rechtdeur, het initiatief om juridische dienstverlening goeddeels te her-definiëren als een internetdienst. We spraken over hoe zulk een dienst niet zozeer ten koste zal gaan van de advocatuur, maar dat zij de dienstverlening van de advocatuur zal brengen bij veel particulieren, ZZP’ers en MKB’ers die vandaag een verzekeraar, accountant of het internet gebruiken om juridisch uit de nesten te blijven dan wel te geraken. Voor deze potentiële cliënten wordt de juridische dienstverlening toegankelijk en kwalitatief beter.
Mijn gesprekspartner participeerde geëngageerd in het gesprek en vroeg mij of ik hier en daar wel aan gedacht had. Naarmate ik meer antwoorden had en niet capituleerde voor het uiteindelijke argument dat ‘het zo niet ging in de advocatuur’, werd het gesprek wat meer verhit. Het leek niet langer de bedoeling van mijn gesprekspartner mij te overtuigen van een andere positie, het leek meer de bedoeling van hem om zichzelf te overtuigen dat het niet ging gebeuren zoals ik voorspelde.
Gezien mijn eigen betrokkenheid doe ik hier geen voorspelling hoe en wanneer de vernieuwing in de juridische dienstverlening voltooid zal zijn. Ik ben wel benieuwd of en hoe de advocatuur er deel van zal uitmaken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten